İTSANLIĞIMI KUTSUYORUM KÜFÜRLERLE...

Ağız dolusu küfür etsem, anaya, babaya, sülaleye dokunarak ama, bütün kinlerimi nefretimi kussam, boğazımın her bir boğumundan fışkırırcasına çıkarsam, insanlığımı kaybedip, itsanlığa bürünsem, havlasam, ama ısırsam, koparsam bütün pislikleri, çiğnesem öğütsem, sonra tekrar kussam daha pis, daha kötü, daha leş sonrada sorsam mutlu oldunuz mu? 

Beni ve kendinizi bu hale getirmenizden?
Sonra da sığınsam yalanlara beni siz bu hale getirdiniz, içimdeki şeytanı siz uyandırdınız, itsanlığımı kudurttunuz.


Benim bir suçum yok ki yalanlarım var, yasalarda bile yeri var, aşırı tahrik ettiniz beni, bende ben değildim zaten bunları yapar iken.
Sonra da ölsem, cehenneme gitsem, şeytanı görsem, herkesin selamını iletsem, onun için nasıl çalıştığını anlatsam, itsanlığa bürünmüş insanların.
İyi ki varsın desem, sen bahanem olmasan nasıl yapabilirdim, itsanlığa bürünmeyi.
Savaşlara nasıl seyirci kalabilirdim, sırf kendi canım için nasıl satabilirdim, diğer canları, nasıl bahaneler uydura bilirdim, asıl olan yaşamaktır gerisi yalandır.

Evlerim var, arabalarım var, çocuklarım var, param var, işim var.
İşime gelirse Allahım var,
İşime gelmez ise yollarım var, yolsuzluklardan geçen.
Egolarım var, benden kocamanlar, seni bile yutarlar,
Ezikliklerim var, seni ezeceklerim daha da ağır.
Dedikodularım var, iftiralarım var, çirkefliklerim de var.
Ama küçümsemelerim, vahvahlarım hepsinden daha çok var...

S.D  Yayınlanma tarihi 1 10 2012 19:25