FARELER NASIL YAKALANIR?

Çin'de hiç kedi yokmuş ve fareler öyle çokmuş öyle çokmuş ki sokaklarda sürülerle dolaşırlarmış. 
Çinliler bu fare istilâsının önüne geçmek için düşünmüşler taşınmışlar, nihayet bir usul bulmuşlar. Usul ama ne usul akla hayale gelecek gibi değil elli altmış fareyi bir kafese hapsedip aç bırakıyorlarmış. Bir kaç gün sonra farelerin en cılızı dayanamayıp ölünce ötekiler hemen onu yiyiveriyorlarmış. Arkasından ikincisi, daha arkasından üçüncüsü de ölünce,fareler fare yemeye iyice alışıyorlarmış. Ve başlıyorlarmış birbirlerine saldırmaya. Dişi kuvvetli olan ötekini haklıyormuş.. Haklıya paklıya beş on gün içinde kafeste sadece iki fare kalıyormuş Bu iki farenin mücadelesini seyretmek pek keyifliymiş . İkisi de şampiyon. ikisi de babaç... Biri birine pençe atıyormuş, öteki diğerine. Neticede bir tanesi galip çıkıyormuş kavgadan... Elli altmış farenin sonuna kalan bu izbandut fare manasıyla bir fare yamyamı oluyor ve artık fareden başka bir şey yemiyormuş.

Çinliler de yamyam fareyi kafesden çıkarıp dışarıda ki farelerin arasına salıveriyorlarmış. Farecikler içlerinden birinin yamyamlaştığını ne bilsinler, tabii kaçmıyorlarmış ondan. Ve o eline geçirdiği hemcinsinin isini oracıkta bitiriveriyormuş. 

Çin'de böyle tüketiyorlarmış fare neslini.Hangi fasileden, hangi soydan olursa olsun,bir yaratık neslini yok etmek için bundan dâhiyane bir usul bulunamaz.Herkes yaşamak için birbirini yemeye başladı mı sonunda sen sağ ben selâmet; meydan, fareleri birbirlerine yedirenlere kalır.. 

 ..................................................

Doğu'da tipiye tutulanlar. rüzgâra omuz verip yürümeye çalışırken, birden bir ayak iziyle karşılaşırlarmış,

— Ha, demek buradan birisi geçmiş, der ve izleri daha hızlı takibe koyulurlarmış.

Derken izler ikileşir üçleşir ve neticede en ümitlendikleri anda zavallılar donup kalırlarmış.

Ertesi gün cesedi bulanlar:

— Kendi izine düşmüş, hep aynı yerde dönenmiş biçareler, derlermiş.

Kendi izine düşmek ve doğru gidiyorum zannederek aynı yerde dönenmek... 

Tipide en tehlikeli şey bu... Öyle anlaşılıyor... Bu çeşit bir gaflete uğrayanları Tanrı kurtarsın. 

 ..................................................

Milliyet Gazetesi,Çetin Altan EFTEN PÜFTEN

Adamın biri dağda gezerken ikide birde ayı pisliğine rastlar, yüregi çarpa çarpa: 

—Eyvah buradan ayı geçmiş. Ya beni görür de yerse, dermiş. Bir pislik, bir pislik daha 

— Eyvah, buradan da geçmiş ayı. şuradan da geçmiş ayı nihayet adamın canına tak demiş, ellerini açmış; — Tanrım, demiş, nedir bu çektiğim ayıdan kork, pisliğinden kork ben bu dünyaya korkmaya mı geldim?

Ayı pisliklerini gördükçe korkanlar varsa,haber verelim, hiç endişelenmesinler. Onlar postu ele vermiş ayıların eski pislikleridir. 

..................................................

Avcının biri yanında tazısı omuzunda şahini yola çıkmış. Bir müddet sonra etrafında gelip geçenin biriktiği bir evliya türbesine rastlamış. 

Hemen dua etmiş içinden: 

— Şu mübarek zat şu tazıma bir tavşan, şahinime de bir keklik ihsan et. 

Ve devam etmiş yola Biraz sonra bir keklik havalanmış, şahin de peşinden. Fakat nasıl olmuşsa olmuş, şahin tam kekliği yakalayacağı sırada bir acarın sivri bir dalına göğsünden çakılıvermiş... 

Avcı mahzun, biraz daha yürümüş. Birden bir tavşan fırlamış önünden. tazı da beraber fırlamış,çalılıklara girmişler. Tazı tavşanı tutarken bir yılanın üstüne basmış. Yılan da sokup öldürmüş tazıyı. 

Avcı elini kolunu sallayarak homurdana homurdana geri dönmüş. Evliyanın türbesi önüne gelince, başını çevirmiş: 

— Evliya olmasına evliyasın ama demiş, lâfı ters tarafından anlıyorsun. Bizde de evliya çok ama lâfı doğru tarafından anlayan yok. Onun için netice hep böyle oluyor galiba .. 

30.01.1962, Milliyet, Sayfa 2 Çetin Altan EFTEN PÜFTEN