SAVAŞ İNSANLIK SUÇUDUR VE HEPİMİZ SUÇLUYUZ

İnsan yazmadan duramıyor, çözüm olur umuduyla mı yazıyor yoksa, bak ben durumdan haberdarım, bu yapılanlar ve olanlar benim hoşuma gitmiyor demek için mi? Evrensel doğrulara inandığını belirtmek adına mı yazıyor insan yoksa sırf yazmak olsun diye mi? Herkesin kendine göre haklı olduğu bir dünya da neyin iyi neyin kötü olduğunu gösterebilmek için mi ? Bu soruları çoğaltabilir insan, hatta yazmak yerine söylemek, yürüyüş yapmak, savaşmak olarak ta değiştirilebilir. 

Dünyada ki olaylar, ülkemizde yaşananlar, insanların duyguları, umursamayanlar için çokta önemli değiller, umursayanlar içinse çıkmaz bir yol iken, çıkarları olanlar içinse kar kapıları,kazanç yollarıdır.  Dünyada ki her kötü olay, her kötü duygu ölümlü dünya da bir anlamsızlığın resmi gibidir. Bu resimlerin en büyük renkleri ise hiç bir çıkarı olmasa da bir duygu seline kapılıp ve kendini kaptırıp giden insanlardır. Savaşları çıkaranlar, savaşanlar değildir, savaşanlar ise savaşı çıkaranlar değildir. Ama savaşanlar ve savaştıkları için ölenler, anlamsızlığın en büyük ispatları olduklarını bilmezler. Savaşlardan nefret edenler ise içleri kan ağlayarak, resimlerin renkli yanlardır. Çıkarlar sokaklara seslenirler bizde buradayız yapmayın efendiler, kıymayın derler, ağlarlar her bir kurşun sesine uyanmış korkmuş gözlerle ağlayan çocuklarla, daha kötüsü o kurşunlarla sevdiklerini kaybedenlerle birlikte ağlarlar, insanlığın en büyük çaresizliğine, içleri kan ağlayanlar yazılar yazar, şarkılar besteler, şiirler okur,resimler yapar.Bakın savaşanlar ve savaştıranlar derler, bizler burdayız diye, kalemlerimiz kılıçlardan keskin, müziğimiz bombalardan etkili, mısralarımız askerlerinizden güçlü, resimlerimiz teknolojilerinizden üstün, duyun bu sesleri, okuyun bu yazılanları ve görün çizilen haykırışları, silah seslerinizden sağır olmuş kulaklarınızı ve hırsla kapanmış gözlerinizi açın. 

Elimden birşey gelmiyor, yazmaktan öte, öldürmemek için ölmek geliyor aklıma savaşları görmemek için, birşeyler yapabilmek adına çatışmanın ortasında yakmak geliyor kendimi, hayallerimi, bu savaşlar bitsin, insanlık kutsansın diye. Benden önce düşünüp yapanlar onurlansın diye, sırf bencillik olsun diye öldürmek yerine ölmek geliyor aklıma, ben öldükten sonra savaşın insanoğlu banane demek için.

Düşünmek ve Paylaşmak Dileğiyle...