O maymunsu ilkellik hiç bırakmayacak yakamızı

Ne

İlk insanın kaygısı 

Ne de

İlk insanın  yalnızlığı değildi bu.

Otobanlar,

Gökdelenler,

Işıklı caddeler, 

Uzay yolculukları,

Deri döşemeli lüks arabaların yalnızlığıydı.

Mağaralarda, açlıkla aşkın sızısını anlayamayan vahşi bir yalnızlık da değil

Sevgisini zamana kaptırmış bir yalnızlıktı.

Modern dünyanın kansız, dişsiz vahşeti.

Ütopyada kaybolan , doğasını yitirmiş bir sevgili

Düşünebilen bir yalnızlıktı.

Sebebini bilmek daha çok acıtıyor, kapanmayan yaraları

Kelimeler  yetmiyor,

Anlatamıyorsun...

Şaraba kesmiş Temmuz akşamında

İlkel tanrıların ruhunda yarattığı kansız savaşları

Sevginin ilkel kaygılardan rüzgarda savrulmasını.

Ey sevgili !

Karanlığa koşan sevgili!

Kolay sevdalardan medet bekleyen sevgili!

30 kelimelik adamdan aşk bekleyen sevgili!

Ben siyahın beyaza olan hasretiyim

Başka masallardan geldim başka dünyalardan

Kapında aç ve  üşümüşken

Sen başka masallardaki  beni göremiyorsun.

Tohumlarım vardı içimde baharda çatlayacak

Ormana dönüşecek çöler  vardı içimde

Çöl kaldı hepsi Temmuz ayının esmeyen sam yeliyle

Kurak karanlıklar aldı seni benden

Yüreği çatlamış fikirler aldı  

Beyazlar içinde karanlığa koşarken sen

Son umutlarımı yakıyorum gönlümün yanan ocağında

Sığmıyor düşünceler aklıma

Kara gecede bekliyorum karanlığa koşuşunu

Yinede gülmek çaresizliğimin maskesi oluyor

Gizlemek için yüreğimin matemini

İnsan ne kadar aşarsa sınırları

O maymunsu ilkellik hiç bırakmayacak yakamızı.

U.K

Düşünmek ve Paylaşmak Dileğiyle...