Savaş komutanlara bile çok acımasız

Bir ben mi akıllıyım?
Bir ben mi görüyorum diğerlerinin görmediğini?
Bir ben mi anlıyorum anlaşılmayanları?

Her soruya bir cevabım var bir yandan korkuyorum bende de mi dunning-kruger sendromu var da benim haberim yok ve kendimi mi kandırıyorum?

Ben bu dünyayı anlıyorum ve görüyorum aklımla olanı biteni...
Sonra susuyorum,
Düşünüyorum,
Aklımla gördüğümü, anladığımı...




Savaş komutanlara bile çok acımasız, askerler(militanlar, gerillar vb) için can yakıcı, yıkıcı kayıp verici.

Bir kutsallığa inanmış savaşan herkes için ölümcül ve kazançsız en büyük ganimetleri yağmalasan bile bilirler ki eninde sonunda savaş öldürür barışı çünkü bilir ki savaşta kazanan illaki kaybedenin düşmanıdır ve illaki de gelecektir yenilen tekrar ölmeye ve öldürmeye...

Savaştan kazanan insanlar ve savaştan kazanan toplumlar güçlerine güç katarlar, Hititler, Antik Mısırlılar, Persler, Makedonlar, Romalılar, Sakalar, Bizanslılar, Emeviler, Abbasiler, Selçuklular, Osmanlılar bir iki yüz yıl sonra İngilizler, Amerikalılar kazandıklarını harcayabilecekler mi?

Peki ya din için savaşanlar Haçlılar, cihatçılar bir yüz yıl sonra uzay çağında mucize olarak sundukları artık sıradan olunca nasıl adapte olacaklar ve tekrar tekrar kandıracaklar insanları?

Ve ben savaş içinde büyüdüm savaşı büyüttüm yok etmek isterken.

YALAN SÖYLEMEK VATANA İHANET MİDİR? yazımızda ilginizi çekebilir
31 08 2015 22:22