Nazım Hikmet ve Şair Egosu: O Mavi Gözlü Bir Devdi
O mavi gözlü bir
devdi. Masmavi gözlerin arkasında nehirler gibi akan şiirler ve duygular vardı.
Kavga adamıydı, bir o kadar da aşk adamıydı. Öyle net vuruyordu ki kelimelerin
kalbine; öyle ince, öyle orta yerinden.
Nazım Hikmet’in “Mavi gözlü dev”i yazarken ki haleti ruhiyesini
hep merak etmişimdir. Nazım'ın en bilinen en sevilen şiiri olsada, şiirde beni rahatsız
eden bir Nazım Hikmet egosu var. Nazım Hikmet gibi edebiyat üstü dev bir şair,
neden küçük dediği insanları küçümseyerek şiir yazsın. Tabii ki bu işin içinde
de kırık dökük bir aşk hikayesi var.
Tadı damağımızda en
çok kalan hazlar hep yarım olanlardır.
Tamamını bitirip, sömürüp dibini
sıyıramadığımız her şey yarım ve eksiktir.
Nazım Hikmet’de ilk eşi Nüzhet’le severken
ayrılıp Nüzhet’i başka birinin kollarında gördükten sonra bu şiiri yazdığı
söyleniyor. Acz içindeki sevgilinin “ben kaybetmedim… o benim gibi seven, koca
yürekli bir adamı kaybetti” tesellisiydi bu belki de.
Evet, Nazım bir devdi. Yüzyılın
Üç beş şairinden birisiydi. Yinede şiirdeki Nüzhet’in yeni eşini cüce olarak
görmesi tuhaf bir kaybetme hissiydi. Bu aşkta kaybeden Nazım’dı. Kazanan ise
edebiyat.
O mavi gözlü bir
devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bir dev gibi
seviyordu dev,
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.
Ve elleri öyle büyük işler için
hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan evin.
O mavi gözlü bir
devdi,
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
bahçesinde ebruliiii
hanımeli
açan eve.
Şimdi anlıyor ki
mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan ev…
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan ev…
Nazım Hikmet
Yorum Bırakmak İster misiniz?