HER ŞEYİ YARIM BIRAKIYORUM...

Anlatamıyorum içimdeki gariplikleri..
Gitmek ve kalmak isteği aynı anda içimde geziyor..
Aidiyet hissim kayıp..
Neredeyim bilmiyorum.
Odam dağınık..
Kafam dağınık..
Bu aslında hep vardı.
Ama şimdi sancılarım arttı...
Yaşadığım yeni şeyler,
Üstünü örtmeye çalıştığım şeyleri,
Yeniden ortaya çıkarttı.
Bu yönsüzlük nereye kadar bilmiyorum...
Sanki koca bir denizin ortasında rotasız bir gemiyim.
Hiçbir şeyim tam değil..
Her şeyi yarım bırakıyorum...
Çok sevmeme rağmen müziği bile(aslında gizliden gizliye şarkı yapmanın yollarını arıyorum o arayış bitmez de, yetersiz hissediyorum o konuda o yüzden somut şeylerden vazgeçiyorum.Bir de kendi düzenim evim olsun istiyorum.)
Yaş geçişin deyim galiba..
Hala odama girip çıkmak,istemiyorum.
Sanki benim odam değilmiş gibi orası,
Sahiplenmiyorum ...
Bunları yaşadığım için de kendimi suçluyorum.
Kendimi suçladıkça güvenim gidiyor.
Sanki gün geçsin diye bekliyorum.
Bir zamanı bekliyorum sanki...
Öyle işte...
A.K

Düşünmek ve Paylaşmak Dileğiyle...