Absürd Yaşanmış Bir Hikaye: YAK Bİ CİGARA

YAK Bİ CİGARA

           Atölye ustası Şakir erkenden tezgahının başına geçip sinirli gözlerle atölyeyi süzdü. Selami hariç herkes gelmişti. Elini sertçe iş ceketinin cebine attı tütün tabakasını çıkardı. Kağıdı elinde düzgünce ayarlayıp içine tütünü serpiştirdi. Koca kalın parmakları, bu ince işi beceriyle yapıyordu. Kalınca sarmıştı sigarasını.

Her sabahki gibi içinde sebepsiz bir asabiyet duygusu vardı. Önüne ne geliyorsa yıkıp dağıtası geliyordu. Fakat yıllarca bu sinirli halini kontrol etmeye çalışmıştı. Ne kadar sinirlense de her şeyi içinde yaşıyor, fırtınalar kopuyor, dışa yansıtmıyordu. İri yarı bir adamdı. Çocukluktan beri hep çalışmış işçiliğin her türlüsünü yapmıştı. Kuvvetli kolları ve iri bedeni insanın tek başına korkutmaya yetiyordu. Buna birde esmer yüzünde bıyıklarıyla yarışan kaşları eklenince korkmaktan başka bir şey kalmıyordu karşısındakine.

Şükrü, içinden alevler fışkıran kırmızı damarlı gözleriyle atölyeyi süzüyordu. Herkes sırayla geçip tezgâhının başına geçti. İşine yavaş yavaş başladı. Selami her zamanki gibi iş saatinden on beş dakika sonra elinde yan tuttuğu sigara ile türkü söyleyerek atölyeye girdi. Kısacık parmakları beş sene önce girdiği bir iddia sonucu makineye kapılmış uçları ufacık kalmıştı. Kısacık boyu sert tombul yüzü neşe saçıyordu. Çalışmayı pek sevmezdi işi gücü aylaklıktı. Şükrünün kızdığı ne varsa yapardı.

       Selami tezgâhı çalıştırmadı. Şükrü ye baka baka sigarasını ona doğru üflüyordu. Şükrü ya sabır çekti diğer tarafa döndü. Selami Şükrü'nün döndüğü yöne gitti oradan bakıp, sigarasını üflemeye devam etti. Şükrü bu sefer kafasını çekmedi. Kıpkırmızı gözleriyle gözlerini dikip ona bakmaya devam etti. Selami yarım sigarasını atölyenin ortasına, süpürülmüş temiz yere attı.Yeni bir sigara yaktı. Şükrü bıyığının kenarını ısırmaya başlamıştı. Çok sinirlendiğinde bu hareketi yapardı. Selami'nin çok hoşuna giderdi onun bu hali.

       Selami ile şükrü aynı zamanda işe başlamışlardı. Fakat ilerleyen yıllarda Şükrü ye ustalık verilmişti. Bütün atölye Şükrüyü görünce korkudan titrerdi. Fakat Selami şükrünün otoritesini sarsan tek kişiydi. Atölye personeli, Şükrü’den ne kadar korksa da içten içe Selami'ye o kadar gülerlerdi. Selami doğuluydu aksanı kırıktı. Bazen aksanı kayardı Karadenizli mi iç Anadolulu mu anlaşılmazdı. Birazda kahvehanedeki kâğıt arkadaşlarından takılmış kelimeler olurdu dilinde. Kibarlaşsa da kabalaşsa da komik bir adamdı. Her ne kadar komik ve naif gibi gözükse de sinirlendiği zaman Şükrü’den fazla sinirlenir. Şükrü gibi kendini tutmaz ortalığı yıkıp dağıtırdı.

       Şükrünün tezgâhının yanına geldi. Elindeki izmariti şükrünün ayağının dibine attı. Şükrü iyice daralmıştı. La havle çekti. Selami bu seferde şükrünün çalıştığı tezgâhın üstüne çıktı.

 -İn lan aşağı! 

 -İnmiyorum canım benim.

 -İn lan deli etme beni! Alçak dalda dut yemez misin sen.

 -Vallahi burada hava güzel oksijen çok yiyorsa gel indir.

 Şükrünün gözleri kızarmıştı iyice. Bıyıklarını ısırmaya başladı. Ani bir hareketle tezgâhın devrini ilerlemesini ayarladı. Tezgâhı çalıştırıp kalın talaş çıkacak şekilde otomatiğe taktı. Öyle bir ayarlamıştı ki yanmış kıvrık talaşlar Selami’nin yüzüne gözüne geliyordu. Elini yüzüne kapattı bir yandan da. "inmiyecem lan" diye bağırıyordu. Şakir tezgâhı durdurdu. Selami atladı. Karşısına dikildi. İki elektrik yüklü bulut gibi göz göze yavaş yavaş birbirlerine yaklaştılar. Dövüşte kızışan boksörler gibi burun buruna geldiler. Atölyede çıt çıkmıyordu. Herkes gerginlik ve korku içinde izliyordu. Selami elini ceketinin cebine attı. Marlboro sigarasını çıkarıp Şükrü'ye uzattı.

 -Yak bi malbuş,dedi

 Hala göz gözeydiler. Şükrü’in yüzü yavaş yavaş gevşemeye başladı. Gevşedi Gevşedi Gülümsemeye başladı Sırıtmaya başladı sonra sanki yüzünden tüm sinirli mimikler taşınıp yerine yenileri yerleşmişti. Paketin içinden sırıtarak iki tek sigara aldı. Birini kulağının arkasına koydu. Sonra çırağa bağırdı

- İsmail çay getir iki tane!